Interview met Biny Vos

Senior Coordinator Gastvrijheid en Service bij Florence.

Biny maakt deel uit van het Kernteam van de verzorgingshuizen Houthaghe, Loosduinse Hof en Wijndaelercentrum in Den Haag. Haar functie bij Florence is heel divers: zij is verantwoordelijk voor de contacten tussen bewoners en wijkbewoners, activiteiten, ontvangst van nieuwe cliënten, innovatie en implementatie van nieuwe zorg- en horecaconcepten.

In de projecten die wij met haar hebben gedaan (grootschalige renovatie van de verzorgingshuizen Houthaghe en Loosduinse Hof), vormde Biny Vos de cruciale schakel in de coördinatie tussen de woongroepen, de verzorgenden en de bouwers.

Na afloop van de verbouwing van de gesloten afdeling van verzorgingshuis Houthaghe hadden wij een gesprekje met haar over haar ervaringen tijdens de verbouwing, en haar opmerkingen over het resultaat.
Lees meer over het project...​​​​​​​

Het stimuleren van beweging was een van jullie doelstellingen voorafgaand aan de verbouwing. Leidt de nieuwe indeling tot meer bewegen?
"Ja zeker. Vroeger zat iedereen in de centrale gemeenschappelijke ruimte, en bleef op zijn plekje. Nu kun je gaan lopen vanuit een huiskamer, en ga je vervolgens niet dwalen op de gang zoals vroeger, maar kun je naar de tuinkamer wandelen, of naar een andere ruimte. Er wordt zeker meer bewogen in de gang. Verder moeten wij daar intern ook nog meer op inzetten, door het vaste personeel ervan bewust te maken dat we bewegingsstimulering een belangrijk uitgangspunt vinden."

Wat zijn je ervaringen met de nieuwe, betere verlichting?
"Iedereen vindt het heel prettig, licht is heel belangrijk. Ook mensen die op bezoek komen, of zich komen oriënteren voor een familielid; mensen ervaren het niet als ongezellig, maar vinden het juist fris en helder.

In de gemeenschappelijke ruimtes merken we nu in de zomer nog niet veel verschil door de warmte, maar ik denk dat het in de winter zeker zal schelen dat mensen minder snel weg dutten als het lichtniveau hoger is in die ruimtes."

Wordt er minder gevallen?
"Ja, de gangen zijn veel helderder; mensen zien duidelijk waar ze lopen, waar ze heengaan; waar ze heen willen, dat is ook heel belangrijk. De donkere plekken die we vroeger op de gangen hadden, maakten mensen met dementie vaak onzeker, en dat is nu veel beter geworden."

Hoe werkt de camouflage van het trappenhuis? Waar voorheen mensen op die plek zochten naar een uitgang, is nu een lichtdoorlatend behangmotief geplakt op het glas. Heeft dat het gewenste effect?
"Ja. Er is een aantal dames op onze afdeling dat steeds op zoek is naar manieren om naar buiten te komen. Een van hen stond voortdurend aan de gesloten deur van het trappenhuis te trekken. En nu niet meer. Het is veel rustiger. Ze gaat wel met haar armen over de deuren heen, maar ze staat niet meer de hele dag te rammelen aan de deur."

We hebben gekozen voor duidelijke kleurconcepten voor de verschillende ruimtes: warme, rode kleuren voor de actievere huiskamer, en koelere blauwtinten voor de rustkamer. Jullie hebben zelf met de inrichting van de ruimtes hier heel goed op aangesloten. Merk je verschil tussen de ruimtes?
"Ja, je merkt dat mensen af en toe echt behoefte hebben om in de blauwe kamer rustiger te zitten, dat zie je."

Hoe was het om met de verzorgenden samen te 'shoppen' en de ruimtes zelf in te richten?
"Dat vond iedereen heel erg leuk; we hebben zelf thema's bedacht: vlinders voor de ene kamer, en meer een bomen-thema voor de andere, en dat werkte heel goed. Je merkt dat samen verantwoordelijk zijn voor de inrichting leidt tot meer beleving van de medewerkers: het gaat echt leven voor ze.

Probleem is alleen, dat van die groep al weer een aantal niet meer bij ons werkt, en voor de nieuwe medewerkers is het oorspronkelijke idee niet helder.

Ik denk dat het heel nuttig zou zijn om eens in de zoveel tijd een half uurtje te nemen om het concept van de verschillende ruimtes met elkaar door te nemen: waarom hebben we hiervoor gekozen, wat zijn de ideeën erachter, en waarom is het belangrijk om de thema's van de ruimtes te handhaven.

Het is best lastig om de inrichting rustig te houden; het 'verrommelt' snel. Er zijn veel mantelzorgers en familieleden die met oude spullen komen, uit goede bedoelingen... maar voor je het weet is het weer een rommeltje.

Ik hou zelf in de gaten dat er niet overal pluchen knuffels rondslingeren, die blijven ook hardnekkig steeds in de ruimtes opduiken..."

Hoe is het met de inrichting van de tuinkamers?
"Dat gaat goed; ze zijn heel sfeervol, maar het kan beter. Ik wilde graag veilige planten voor in de tuinkamer en op het balkon, maar de PG-arts was tegen het plaatsen van planten waarvan de bloemetjes of blaadjes erafgetrokken konden worden. Het zou fijn zijn om meer informatie te krijgen over veilige planten of goede kunstplanten die geen gevaar opleveren."

Jullie hebben gekozen voor rustige gangen met identieke deuren voor de kamers. Kamers hebben een nummer en naambordje, en er hangt een foto van de bewoner naast. Is dat duidelijk genoeg? Hebben mensen moeite hun kamer te vinden?
"Mijn ervaring is; als mensen dat kunnen, herkennen ze hun eigen voordeur. Als mensen daar niet meer toe in staat zijn, dan maakt het echt niet uit wat we op die deur plakken of niet...

Nummers en namen werken goed, dat blijft lang hangen; mensen blijven lang hun eigen kamernummer of naam herkennen. Wat betreft foto's: sommige mensen herkennen zichzelf, anderen helemaal niet."