Een frisse neus

In een gesprekje met met Leila, die stage loopt bij Bureau Kroner, naar aanleiding van het onderzoek dat ze voor ons architectenbureau doet voor de renovatie van een PG-verdieping van een verzorgingshuis:

Leila is 21 jaar. Ze zegt: "Ik kan me natuurlijk helemaal niet voorstellen hoe het is om dement te zijn, maar als ik gewoon naar mezelf kijk, dan moet ik er niet aan denken dat ik niet naar buiten zou kunnen. Het moet toch vreselijk zijn, als je niet iedere dag eventjes een frisse neus kunt halen, even de zon kunt voelen op je huid, of de wind door je haar? Hoe kun je nu fijn leven, als je nooit naar buiten mag?"

Het is inderdaad lastig om je te verplaatsen in de ervaringswereld van een bewoner van een gesloten afdeling. Maar bepaalde dingen gaan gewoon over een algemene menselijke behoefte, over dingen die iedereen herkent en ervaart. Veiligheid, rust, een praatje, iets wat je aandacht trekt, een frisse neus.

Soms gaat ontwerpen voor mensen met dementie even niet per se om specifieke kennis of onderzoek, of geavanceerde techniek. Soms moet je je heel simpel voorstellen hoe je een situatie zelf zou ervaren, en hoe je een oplossing kan bedenken waar jij zelf ook prettig mee zou kunnen leven.