Meer voor mannen

Bij een bezoekje aan een verzorgingshuis in verband met een verbouwing lopen we rond met een grote bouwtekening. Mark, de projectarchitect, wordt aangesproken door een bewoner, die heel geïnteresseerd is in de tekening. Hij is namelijk vroeger electriciën geweest, en weet veel van de bouw. Samen bekijken ze de tekening, kijken naar de plattegrond van het huis, en bespreken de nieuwe plannen.

"Leuk zeg", verzucht de meneer, "dit is tenminste écht interessant. Ik heb zelden een echt serieus gesprek hier. Er wordt van me verwacht dat ik meedoe met het knutselen van wenskaarten; zie je mij al een wenskaartje fröbelen?" 
Nee, dat slaat eigenlijk nergens op.

We laten een kopie van de bouwtekening bij hem achter, en blijven ons afvragen waarom er voor deze meneer geen activiteiten zijn waarmee hij zich serieus genomen voelt; waarin hij zijn oude gevoel van eigenwaarde kan hervinden.

Voor mannen is er qua activiteiten vaak niet veel te doen in een PG huis. Terwijl ook zij behoefte hebben aan handelingen en associaties die vertrouwd zijn, en zelfvertrouwen geven. 

Een idee zou zijn, om in of bij de techniekruimte een hoekje in te richten, waar je vanaf de gang makkelijk inloopt als de deur open is, waar onder begeleiding kan worden geknutseld of geklust. Of, als dat niet goed mogelijk is, alleen al een open raam met doorzicht, waardoorheen je even een praatje kunt maken. Of een afgebakend veilig gedeelte met een grote tafel waaraan je een mok koffie kunt drinken, terwijl je toekijkt naar de werkplaats van de technische dienst.

De geur van hout, ijzer, verf; het gevoel van gereedschap, uitvouwen van een werktekening...